حکمرانی جهانی

جان.اف.کندی دریکی از سخنرانی‌های خود می‌گوید: «شما نمی‌توانید با مردمی مذاکره کنید که می‌گویند آنچه مال من است، مال من است و آنچه مال شماست قابل‌مذاکره است». مشکل مذاکره با دولت آمریکا دقیقاً به همین رویکرد آن‌ها بازمی‌گردد.

از این به بعد، بسیار بعید است که اشخاص حقیقی و حقوقی خارجی وارد تعاملی با ایران شوند که مدت‌زمان آن بیشتر از 180 روز باشد. این بازه زمانی، معمولاً در اسناد و دستورالعمل‌های آمریکائی ذکر می‌شود.

یک دلیل همکاری استراتژیک موضوع این نوشتار به اهمیت روزافزون مفهوم «اوراسیای بزرگ‌تر» در میان حلقه‌های روسی بازمی‌گردد که حاوی چرخش روسیه به شرق و شرق دور است.

وقت آن رسیده است که به‌جای ادامۀ تمرکز بر ترتیبات صادرات نفتی از مرزهای جنوبی ایران، بر روی تشریفات پیچیده‌تر صادرات غیرنفتی از مرزهای شمالی ایران به اتحادیۀ اقتصادی اوراسیا بیشتر تدبیر کرد.

دیک چنی (معاون اول آمریکا در زمان جورج بوش پسر) زمانی گفته بود: «شیوۀ زندگی آمریکایی اصلاً جای چانه‌زنی ندارد». واقعیت‌های بی‌رحم دربارۀ ذخایر منابع دنیا تضمین می‌کنند که شیوۀ زندگی آمریکایی تغییر خواهد کرد. حقایق مربوط به منابع دنیا را نمی‌توان با چانه‌زنی از هیچ به دست آورد.

اگرچه پس از سال‌ها، اخیراً مدرسه ملی علوم اداری به جهت تبدیل شدن به پایگاهی جهت تربیت فارغ التحصیلان مرفه و بیگانه با واقعیت های داخلی فرانسه مجبور به تعطیلی شد؛ به نظر می‌رسد بیگانگی این فارغ‌التحصیلان از واقعیت‌های خارجی فرانسه و صحنۀ بین‌الملل را نیز می‌باید بر علت تعطیلی این دانشگاهِ محل تحصیل مکرون افزود!

کامالا هریس معتقد است در آمریکا، نظام قضائی انسان‌ها را به خاطر فقر تنبیه می‌کند. او همچنین معتقد است تبعیض نژادی حاکم بر تمام ارکان قضائی آمریکا باید از بین برده شود. او در این زمینه وضع را واقعاً خراب می‌داند.

هرکسی که هنوز گمان می‌کند جهانی‌شدن مسئله‌ای مربوط به تجارت است، کاملاً در اشتباه است این باور یعنی اینکه آن‌ها از دهه ۲۰۱۰ میلادی هیچ درسی نگرفته‌اند. واقعیت این است که در دنیای امروز، آنچه که جهان را به هم مربوط می‌کند تکنولوژی است، نه کانتینرهای حمل بار.

بیل گیتس در سال 1996 بود که اولین بار این نظر انقلابی را بر زبان آورد که: «محتوا پادشاه است». در ادامه جی بایر گفت: «محتوا آتش است، رسانۀ‌های اجتماعی بنزین هستند». نگارنده نیز با اضافه کردن این نگاره بدین انگاره‌ها، این نوشتار را چنین خاتمه می‌دهد: «محتوا پادشاه است؛ ولی رضایت، کلید (استفاده از آن) است».

در این مطلب بدین موضوع پرداخته شده است که آیا ایالات متحدۀ بایدن می‌تواند به شکل دادن دوبارۀ قوانین، هنجارها و نهادهای حاکم بر تجارت‌بین‌الملل کمک کند.

حقوق اقتصادی حوزه آسیای شرقی از این به بعد قرار است شکل جدیدی به خود بگیرد ولی اقتصاد سیاسی این سیاستِ اقتصادی در این حوزه جغرافیایی پیش‌ازاین پیمان هم وجود داشته است.

قانون اساسی تنها عامل اصلی نابرابری‌ها نیست و تغییر آن به‌تنهایی؛ بدون توجه به تبیین نوع نگرش به طبقات پائین و اِعمال این تبیین، نمی‌تواند نابرابری تشدیدیافته کنونی در هر کشوری را حل کند.