حکمرانی جهانی

گفتند شش‌ کشور هست که قبل از ایران بایستی حکومت‌های این شش کشور را ما ساقط کنیم، تسلّط بر این‌ها پیدا کنیم؛ این شش‌ کشور که ساقط شدند، ایران ضعیف می‌شود؛ آن‌وقت می‌شود به ایران‌ هم حمله کرد.

اختلاف شخصیتی این دو مرد و اهداف آن‌ها بدون شک در شکل‌گیری روابط میان کشورها بسیار مهم است؛ البته به قول کارل مارکس «افراد تاریخ را می‌سازند؛ اما نه لزوماً به هر روشی که انتخاب می‌کنند».

جان گارور؛ که مطالب زیادی در مورد روابط ایران و چین نوشته است، پس از امضای برجام به این نکته اشاره کرد: «ایران قول می‌دهد یک شریک ارزشمند، شاید حتی یک متحد باشد. عربستان سعودی به چنین وعده‌ای عمل نمی‌کند».

«ژئواستراتژی رقابت چین و آمریکا در خاورمیانه» را تحولات اخیر کلیدواژۀ «ژئواکونومی انرژی» به جهت تغییر اهمیت منابع نفتی و گاز این منطقه برای این دو کشور تبیین می‌کند.

مقام‌های باکو در تب آرزویی می‌سوزند که برداشتن تنها یک‌قدم عینی برای تحقق آن می‌تواند خود این رژیم را به سوختن دهد.

شاید این سخن آنتونیو گرامشی، مارکسیست دگراندیش ایتالیایی، را خوانده باشید: «بحران دقیقاً اینجاست که کهنه، روبه‌مرگ است و نو، ناتوان از زاده شدن؛ در این برزخ نشانه‌های بیمارگونه در انواع بسیار مختلف پدیدار می‌شوند». اسلاوی ژیژکِ فیلسوف ترجمۀ آزادتر و به‌یادماندنی‌تری دارد: «دنیای کهنه در حال مرگ است و دنیای جدید نمی‌تواند زاده شود: اکنون زمان هیولاهاست».

واکنش کشورها در قبال نظم جدید جهانی موجب اتخاذ موضع ملی‌گرایانه (ناسیونالیسم) در قبال نوآوری های تکنولوژیک (فنّاورانه) گردیده که تکنوناسیونالیسم (ملی‌گرایی فنّاورانه) نامیده می‌شود.

به نظر می‌رسد سخنان و موضع‌گیری‌های ضد ایرانی اخیر از سوی رئیس‌جمهور کم‌تجربه اوکراین را بتوان در این چهارچوب تحلیل و تفسیر کرد که بهترین راه کشاندن اسرائیل به حمایت از زلنسکی در این معرکه، اتحادسازی راهبردی با اسرائیل در قالب دشمن‌سازی صوری مشترک با ایران به بهانۀ همکاری تسلیحاتی ایران با روسیه است.

به‌رغم جنجال‌‌‌های رسانه‌‌‌ای، به نظر می‌رسد حداقل آنچه جدایی اقتصاد آمریکا و چین توصیف می‌شود رخ نخواهد داد و دو کشور سال‌های متمادی شرکای تجاری مهم یکدیگر باقی خواهند ماند؛ ولی درهرصورت زمان خداحافظی با جهانی‌سازی و سلام بر تکنوناسیونالیسم (ملی‌گرایی فنّاورانه) فرارسیده است.

بر اساس دیدگاه مورد بررسی در این نوشتار، اوکراین قرار است توانایی طرح قدرت ایالات‌متحده در برابر روسیه باشد. اوکراین برای آمریکا، همانند اسرائیل؛ اما به‌صورت بزرگ‌تر است. آمریکا برای مهار روسیه به دنبال اسرائیل بزرگ‌تر در اروپا است.

زمان آن رسیده که سران اتحادیه اروپا از تعظیم کردن مقابل امپریالیسم امریکا دست‌بردارند. به صلح فرصت بدهند. اکثر نمایندگان پارلمان اروپا به صلح پشت کرده‌اند؛ اما این جنگ‌طلبان در خدمت چه کسانی هستند؟ این جنگ ممکن است برای امپریالیسم امریکا و ناتو خوب باشد، اما برای مردم اروپا یک فاجعه است.

امروز روزبه‌روز بیشتر واضح می‌شود که نقشۀ سیاسی دنیا در حال تغییر است. آن مسئله‌ی یک‌قطبی بودن و زورگویی کردن یک قدرت یا دو قدرت بر کشورها و ملت‌ها مشروعیت خودش را ازدست‌داده؛ یعنی ملت‌ها بیدار شده‌اند.