حکمرانی جهانی

بدون چندجانبه گرایی جدید (new multilateralism)، یک دهه بی‌نظمی جهانی (global disorder) اجتناب‌ناپذیر به‌نظر می‌رسد. البته طنز بزرگ این است که نهادهای چندجانبه برجسته جهان؛ از صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی گرفته تا سازمان ملل متحد، همگی بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم توسط ایالات‌متحده ایجاد شدند.

اگر به قانون اساسي امریکا نگاهي بياندازيد، در فصل اول، بخش دوم، پاراگراف سوم همچنان خواهيد ديد که افرادی (بخوانید آفريقايي-امريکايي ‌تبارهای غیرآزاد آن‌موقع) سه‌پنجم يک انسان هستند.

به نظرم آنچه نیاز داریم، افرادی هستند که به‌جای احساس تأسف، قبول کنند که در این دوران زندگی کنند و می‌خواهند کاری برای آن انجام دهند.

یک کارخانه ساخت نیمه‌هادی (Semiconductor Fabrication Plant) نیازمندی‌های زیرساختی گسترده‌ای دارد که به روش‌های پیچیده‌ای با مقررات‌گذاری فدرال، ایالتی و محلی در تعامل قرار می‌گیرد.

سیاست خارجی ایالات‌متحده در دوره‌ای متعلق به گذشته شکل گرفت و الآن سؤال این است که آیا این کشور می‌تواند خودش را با چالش اصلی که با آن مواجه است، تنظیم کند یا نه: رقابت در عصر وابستگی متقابل.

قدرت‌های میانی در حال تشکیل جهان چندپاره‌تری هستند که سیاست خارجی در آن با رویکردهای معاملاتی (اقتصادمحور) فزاینده ( increasingly transactional approach) تعریف می‌شود.

جایگاه حقوقی قطعنامۀ محکومیت رشیده طلیب را در قسمت 5 از ماده 1 قانون اساسی ایالات‌متحده شناسایی می گردد که مقرر می دارد: «هر مجلس [کنگره] می‌تواند آیین‌نامه رسیدگی خود را تعیین کند، اعضای خود را به دلیل رفتارهای بی‌نظم مجازات کند و با توافق دوسوم، یک عضو را اخراج کند».

از مصادیق شکست غیرقابل‌ترمیم طوفان الاقصی مرکززدایی بیشتر از جهان غرب و اروپامداری فضایی می‌باشد که به‌موجب آن مجموعه‌های مختلف فرهنگی ازاین‌پس آسان‌تر می‌توانند واژگان سیاسی مختلفی را جدا از ادبیات، مفاهیم و رهیافت‌های تولیدشده در جهان غرب جست‌وجو نمایند.

در بخشی از متن متمم چهاردهم قانون اساسی آمریکا آمده است: «شخصی که به‌عنوان یکی از مقامات ایالات‌متحده... برای حمایت از قانون اساسی ایالات‌متحده قبلاً سوگند ادا کرده باشد؛ ولی بعداً علیه ایالت خود شورش کند یا به دشمنان وابسته آن یاری دهد، نمی‌تواند... هرگونه سمت کشوری و لشکری را در ایالات‌متحده یا در هر یک از ایالات آن تصدی کند».

وقتی‌که نوبت به سیاست خارجی و مدیریت بحران می‌رسد، سعودی‌ها کاملاً بی‌مصرف هستند. دلیلش این است که پای سعودی‌ها گیر است: آن‌ها همچنان برای امنیت به ایالات‌متحده آمریکا وابسته هستند که آمریکا خودش کشوری است که حملات مخرب اسرائیل به غزه را تسهیل می‌کند.

هرچند عملیات حماس یک اقدام مستقل و ناشی از انباشته شدن ظلم افزایشی و وقیحانه رژیم اسرائیل بوده است، ولی یکی از عوامل مؤثر بر نحوه موضع‌گیری اعلامی یا اعمالی کشورها، ملاحظات آن‌ها در قبال آیمِک است و این موضوع می‌تواند در تداوم یا تعیین سرنوشت این نبرد، مهم و تعیین‌کننده باشند.

جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا، اعلام کرده است که برجام مرده است؛ اما به دلایلی فعلاً نمی‌توانیم اعلام کنیم. صحنۀ این روزهای خاورمیانه نشان می‌دهد که کسی منتظر اعلام جو بایدن نمانده است. ایران و فلسطین رأساً در حال خارج کردن خودشان از بلاتکلیفی استکباری تحریمی و سرزمینی هستند.